Afgelopen zondagmorgen was het voor de derde maal dit seizoen raak voor de te kloppen mannen uit het eiland in de maas. Ditmaal waren het de competitiegenoten van VV Born 4 die hun weg naar Stevensweert gevonden hadden. Beide teams hadden een overvloed aan spelers maar door een aantal late afmeldingen en niet-fitte spelers had Harold een makkelijke morgen wat betreft het opstellen van de basis elf.
Het was wederom Ward die de wedstrijd in goede banen moest leiden, langzaamaan wordt hij een begrip in de regio en we zijn dan ook blij dat hij ons graag helpt.
De aanvang van de zondag was een beetje raar aangezien de richtlijnen het niet meer toelaten om voor de wedstrijd een kopje koffie in de kantine te nuttigen. Voordeel hiervan was dat alle spelers op tijd aanwezig waren en zich meteen konden voorbereiden op de wedstrijd. De spelers verdeelden zich andermaal over de kleedlokalen en kwamen fris en gefocust uit de lokalen. Harold maakte de eerste elf namen bekend die vurig aan de wedstrijd zouden moeten beginnen en de namen die uit de koker kwamen luidden als volgt: Sjoerd, Nand, Dion de Jong, Remco, Joris, Robin E, Sean, Jan, Daan, Raf en Tim. Gecombineerd een ervaren blok aangevuld met frivole talentvolle voetballers. Stevensweert wist niet goed wat men van VV Born moest verwachten aangezien dit team nieuw in de competitie is. De gemiddelde leeftijd van de tegenstander deed vermoedden dat dit team uit opkomende talenten bestond en voorzichtigheid was dus geboden.
Ward floot (iets te vroeg) voor aanvang van de wedstrijd en meteen werd duidelijk dat beide teams er zin in hadden. Stevensweert verlegde het spel meteen naar de helft van de tegenstander en zette Born onder druk. Na een corner werd de bal bijna als een verdediger uit het doel gekopt in plaats van in het doel, helaas geen doelpunt! Niet lang daarna zorgde Raf, die weer eens in de basis mocht beginnen, voor een 1-0 voorsprong. Er leek meteen een last van de schouders te vallen voor Stevensweert maar wat er van de schouders bleek veel meer dan een last. Het positiespel zakte steeds verder weg en zelfs Nand, die graag doet alsof hij aanvoerder is, kon zijn vinger en stemgeluid niet op de gevoelige plek leggen. Born begon beter te voetballen en kwam enkele keren gevaarlijk voor het doel, het was vaak Nand die zorgde voor het laatste blok waardoor Born doel niet kon treffen. Ondanks het spelbeeld dat veranderde was het toch Jan die voor de tweede goal van de dag zorgde: 0-2! Stevensweert kreeg hierdoor iets meer lucht en de hoop was dan ook dat de ‘rust in de koppies’ zou zorgen voor een beter spel. Niets bleek echter minder waar, het positiespel werd slechter en slechter en van de spreekwoordelijke reet klopte niks meer. Het voetbal begon meer en meer op paniekvoetbal te lijken maar het leek er stevig op dat deze ongecontroleerde situatie werd gecreëerd door inschuivende spelers van VV Born. Het was dus wel degelijk de verdienste van de tegenstander dat bijna tijdens het rustsignaal nog gescoord werd: 2-1. Een mentale mokerslag zo vlak voor rust en Stevensweert ging dan ook in mineurstemming richting de kleedlokalen. Harold maande een aantal spelers richting het veld om warm te lopen. Hopende dat nieuw elan verfrissing in het spel zou doordringen werden een aantal wissels doorgevoerd. Geert, Milan en Joep kwamen in het veld.
Vlak voor rust hadden een aantal leden die helaas niet bij de selectie zaten een plekje achter de afrastering gevonden. De echte fans konden zo toch een glimp opvangen van hun volkshelden. Het gebrek aan publiek op het complex leek Stevensweert wel degelijk parten te spelen en kwam het veldspel absoluut niet ten goede. De combinatie met de gemiste recettes zorgt voor een donker vooruitzicht de komende weken. Het is aan de spelers om dit om te zetten in resultaat om de achterban niet in de steek te laten.
De tweede helft begon helaas op eenzelfde wijze als de eerste helft gestopt was. Stevensweert was de positie continu kwijt en het coachen van elkaar veranderde langzaam in afzeiken. Nadat Born wederom een aantal keren gevaarlijk voor het doel was gekomen en Stevensweert amper meer van eigen helft kon komen trof Born wederom het doel: 2-2. De moed zakte toch wel iets in de schoenen maar de mouwen werden opgestroopt om er toch nog iets van te maken. Er werd een tandje feller gevoetbald en Joep was vastberaden om een bal die voorkwam naar voren te rossen. Helaas voor de tegenstander probeerde deze dit in de omgekeerde richting en trok hij aan het kortste eind. De wedstrijd werd kortstondig stilgelegd en de arme linksbuiten moest helaas het veld verlaten. Ondanks de enorme (en ik citeer dit) ‘zaadpartij’ wist Stevensweert nog een keer uit te breken met een tactiek die intussen bekend is. Jan stormde naar voren en Nand liep voor de verandering in de spits. Het was de familie-tandem die oog in oog stond met de keeper van Born en Jan gunde zijn neef het doelpunt, hij tikte de bal breed en de keeper was gezien. De grensrechter was echter nog lang niet gezien en stak zijn vlag 10 meter de lucht in, Nand besloot zijn poging toch af te maken maar trof van maar liefst 10 cm en zonder keeper de paal. Jesus Nand, gelukkig was pap niet aanwezig om te komen kijken want waarschijnlijk zou hij de notaris gebeld hebben om je uit het testament te schrappen. Niet lang daarna was het echter wél raak, Raf etaleerde zijn snelheid en schoot de bal in het doel, 3-2! Na deze stand kwam Stevensweert er echt echt echt echt niet meer aan te pas. Maar dan ook echt niet. En als ik zeg echt niet, dan bedoel ik ook echt niet. Ze kwamen er gewoon niet meer aan te pas, echt niet. Het waren benauwde momenten want Born kwam dichter en dichter bij het doel. Op een of andere manier kon jan tegen het einde van de wedstrijd nog een keer uitbreken en schoot hij onverbiddelijk de 4-2 binnen. De rust keerde terug met het gebrek aan tijd om te scoren voor Born. Ward floot de wedstrijd af en de 3 punten zijn wederom binnen. Het werd absoluut niet meer gezellig in de gesloten kantine en met de volgende wedstrijd weer in het verschiet (de interlandperiode zal ons komende zondag Jan gaan kosten) zal een tandje bijgezet moeten worden.
Man of the Match: de collectieve faalangst, die alle elf veldspelers continu parten leek te spelen bij het gebrek aan de entourage waar sportpark de werken zo om bekend staat.
Bedankt voor het lezen en hopelijk tot snel! Volgende week wacht ons een wedstrijd tegen Sportclub Susteren 6.